ترامے دی ہِے زمین، تے جوبن ہِے ہاڑ تے
چھاں کَیں کنوں منگیجے اِتھاں وات پاڑ تے
بجلی دی ہِک لَسَک نے پَڄالیا ہِے میݙا گھر
اَسمان کِھل پیا ہِے،میݙی سالھ ساڑ تے
زُلفاں جیندیاں گھٹا،تے نَظر جیندی میکدہ
اُوں شوخ نال کیویں جیویجے وِڳاڑ تے
اَسمان کوئی ڈھاندےٗ یا میں وانگ حال ہِس
آوٗ ݙِکھیجے شیخ دی دَستار پاڑ تے
اُتھ او بھریندے ݙُسکی تاں جُھم تھی ویندا ہِے جگ
اِتھ کوئی کَٰو نی ݙیندا میݙی دھاڑ دھاڑ تے
راوی دی چھل نے ٻوڑ ݙِتٗے گھر غـریب دا
بَچ ڳئے محل بُھتار دا او ہا اُچاڑ تے
ہَـر وار" اَرباں" نال سِنگـردے چَھـڑا لہور
لنگھ ویندے ہَـر بَجٹ میݙی روھی لَتاڑ تے
لاتَقنطُو دی آس نہ چھوڑو سَـفـیـر سئیں
اللّہٰ ضرور ݙیسی کَݙاہِیں مِینہہ ماڑ تے