تاریاں کُوں ٻالھیاں نئیں بُھلدیاں
تاڑی ݙُوہَتھِـڑ وَڄدی اے
تَسا پاݨی منگے،ماشکی مَشَک ٹنگے
تروپے دے ݙا نہ آوے،ویہترݨ دا قابِل اے
ترِیہہ پُتر،چالھی پوترے،اَڄاں وی بابا گھاہ کھوترے
تَسبی کَچھ اِچ،کاتی ہَتھ اِچ
تلوار دا پَھٹ مِل ویندےٗ،زبان دا پھٹ نئیں مِلدا
تَلی تے گِھن تے ڳَلی تے کھا
تَند نئیں وِڳڑی،تاݨی وِڳڑی اے
تَوَکّل دے ٻیڑے پار
لوک دی لوک ڄاݨے،دائی تُوں بُھن داݨے
تُوں ڄیہڑے سکول پَڑھیٗں،اساں اوندیاں سِلھاں ڈھویٗن
تُوں نئیں ٻُلیندا،تیݙا سائیں ٻُلیندےٗ
تُوں وی راݨی،میں وی راݨی،کون بَھریسی گھر دا پاݨی
تیݙے پِیٹھے دا کیا چھاݨن
تُہاݙے تھئے ہاسے، غریباں دے بَھنے پاسے
تیݙے جِن سیاݨے ہِن
تَیݙے لارے تاں پرنے کُن٘وارے
تھاں کَٹھے ہووِن تاں ٹَکِـر پوندِن
تُھکاں نال وَڑے نئیں پَکدے