بادشاہ دا پُتر مویا دُنیاں آئی،بادشاہ مویا کئی نہ آیا
بادشاہ دی ݙات،ڄَݨ ٻچہ گھاݨی وات
پادشاہ دے نوکر،نوکراں دے چاکر،چاکراں دی کِیش کِیش
بَھنی مولھی تھاں ٹھکورݨ جوگی ہِے
بَٹھ پیا او سونا ڄیہڑا کَن چِـیرے
بَخت چِھتا کُتاءِ،ڄیکُوں چَنبِـڑ ون٘ڄے
بدراں بدر بلا،توڑے اُوہو سان٘وݨ ہووے ہا
بدراں بد رنگ، کالاڳورا ہِکو رنگ
بدراں دی دُھپ بُری،مَتریئی دی بُکھ بُری
اندھے دی گُھک بُری،غریب دی چُپ بُری
بُشکا کَچھ اِچ،ڈھنڈورا شہر اِچ
بُکھ موئے کَنوں تُرُٹ مویا چن٘ڳا
بُکھا خُدا تے وی ݙاڈھا اے
بُکھا تھیا کِراڑ تے وَہیاں پَٹے
بلوچاں نال یاری اَتے ٻُوہے رکھݨے جِھکے
بندہ اُوہو ڄیہڑا اوکھے ویلے پکرے
بندہ بندے دے وَس ناں پووے
بندہ کرے اَوّلیاں تے رب کرے سَوّلیاں
بَݨی دا ہر کُئی،وِڳڑی دا کُئی نئیں
بے حیا دی چُت تے اَک ڄَما،آکُھئس چھاں تے تھی ٻہساں