اُرسی کُرسی،کندھ اَیرے تے ٹُرسی
اِیسبگول تے کُجھ ناں پھول
اسمان دو تُھک سٹیِجے، اپݨا مُنہہ لِمبِجے
اَسُو کتیں تھولا کھا،کولھ طبیب ناں جا
اَسُو مان٘ہہ وِلالا،ݙین٘ہیں دُھپ تے راتیں پالا
اِتبار وَیندا سوکھا اے،وَلدا اوکھا اے
افسر دی اڳاڑی تے گھوڑے پِچھاڑی تُوں بچو
اک نال ماکھی نئیں لڳدی
اکھ چُکی تَنبـالو گُم
اکِھیں بُکھیاں،ڈِھڈھ رَڄا
اکِھیں دے اڳُں بھـربِھٹاں دا گِلہ
اَڳلیاں کِیتی،پِچھلیاں چاتی
اَڳُوں بھاہ پِچُھوں کندھ،اندھا وَن٘ڄے کیہڑے پندھ
اَڳُوں چان٘واں آپ ننگی،پِچھوں چان٘واں آپ ننگی
اَل دی بلا ڳَل اِچ ،نَل دی بَلا،ڳَل اِچ
اَلف ب سَلکھݨاں،نانی دے گھر کَکھ نہ رکھݨاں
اَلف کُوں ڄاݨے کِلی،ناں مُحمد فاضل
اللہٰ الہٰ کِیتی رکھ،مال پرایا پِیتی رکھ
الہٰ یار تاں،ٻیڑے پار
اَماں کنُوں دھی سیاݨی،رِدھے پکے گھتے پاݨی