بارشـاں دی راہ گُذر تے ، بھـاہ مَچاوݨ چھـوڑ ݙے
تُرؐٹے ھوئے ݙِیوے دے وِچ تُوں تیل پاوَݨ چھوڑ ݙے
ـ ڳالھ نہ مَن مولوی دی رکھدیں ڄیکرکُجھ شعور
نال رَب دے یاری لا گِھن خوف کھاوݨ چھوڑݙے
گور کَھٹ کئی مِیل دی ، وِچ باغ ٻُوٹے پُھل رَھا
کَچی کُروی ریت دے کوٹھے بَـݨـاوݨ چھوڑ ݙے
ھَر کَلی دے نال ھوندن چار ، کَنڈے وی ضرور
دِل دے اَندر خواھشاں دےپُھل سجاوݨ چھوڑ ݙے
لِے چَڑھا کےکُـنؐے کُوں ، سُگھڑ سیاݨی نہ سَݙِیج
کوہترا تھاں مان٘ج گِھن یا ݙُدھ ڄماوݨ چھوڑ ݙے
چاھندیں شاکِـر تُوں وی جیکرشاعری دیوِچ مقام
ـ ٹُر فریدݨ والے دَگ تے ،کُوڑ ڳاوݨ چھوڑ ݙے